Twee broers, één droom: daar begon het ooit mee. Jan Foubert (1984) en Carlos Foubert (1985) droomden van een toffe plek waar iederéén welkom is om te genieten van ijs en chocolade. Of zoals ze in Sint-Niklaas zeggen: ‘Een tof spèl woarda alleman e pieleke kààt mee sjoklat kan kommen eten.’ Op 8 juni 2010 was het zover: Cremerie & Chocoladebar Foubert opende de deuren, en sindsdien worden die deuren zowat elke dag platgelopen. Maar om te weten hoe het zover gekomen is, moeten we eerst een stapje terug in de tijd.
In de jaren 70 hield de grootvader van Jan en Carlos de legendarische Platenwinkel Willy Hermans open, op de plek in de Stationsstraat waar vandaag Cremerie Foubert en ‘t Centerken gevestigd zijn. Beroemde artiesten kwamen er hun werk promoten, en muziekliefhebbers die oud genoeg zijn om er nog in de platenbakken te hebben gegrabbeld, kennen misschien nog de slogan ‘Zeg maar Willy tegen Hermans’.
Rond de jaren 80 breidde de platenwinkel uit met een sandwichbar, temidden van de singles en lp’s. Met de teloorgang van de lp verdween ook de platenzaak, maar met de sanwichbar liep het gesmeerd. Onder leiding van de ouders van Jan en Carlos groeide ze uit tot ’t Centerken zoals we dat vandaag kennen. Wist je trouwens dat ‘t Centerken zijn naam dankt aan die muzikale erfenis? Voor een single op de platenspeler kon, moest je eerst het gat in het midden van het plaatje opvullen met een rond plastic schijfje. In de volksmond: een centerken.
In de loop der jaren ging het van een mekka voor platen naar een mekka voor mokka. Van vinyl naar vanille. Want in 2010 staken Jan en Carlos de ondernemende handen uit de mouwen, vastberaden om voortaan de desserts van ‘t Centerken te verzorgen. ‘We hebben ons heel bewust beperkt tot desserts met ijs,’ zegt Jan daarover. ‘Je kunt je kaart volproppen met van alles en nog wat, maar uiteindelijk wilden we liever één ding écht goed doen. Groot zijn iets kleins.’
Zoals gezegd gingen vanaf 8 juni 2010 de deuren in de Stationsstraat open. ‘Vanaf het derde weekend stonden de mensen tot buiten aan te schuiven en sindsdien is het niet meer stilgevallen,’ blikt Jan dankbaar terug. Dankzij die trouwe schare fans kon Cremerie Foubert elk jaar een beetje meer groeien.